امیدوار

دوشنبه دهم مرداد ۱۴۰۱

امیدوار...

درختان را دوست می دارمکه با احترام تو قیام کرده اندو آب راکه مهر مادر توست،خون تو شرف را سرخگون کرده است :شفق، آینه دار نجابتت،و فلق محرابیکه تو در آن نماز صبح شهادت گزاردی.در فکر آن گودالمکه خون تو را مکیده استهیچ گودالی را چنان رفیع ندیده بودمدر حضیض هم می توان عزیز بوداز گودال بپرس!* *شمشیری که بر گلوی تو آمدهرچیز و همه چیز را در کایناتبه دو پاره کرد :هر چه در سوی تو : حسینی شدو دیگر سو : یزیدیاینک ماییم و سنگ هاماییم و آب هادرختان، کوهساران، جویباران، بیشه زارانکه برخی یزیدیوگرنه حسینی اندخونی که از گلوی تو تراویدهمه چیز و هرچیز را در کاینات، به دو پاره کرد!در رنگ!اینک هرچیز، یا سرخ استیا حسینی نیست!* *آه!ای مرگ تو معیار!مرگت چنان زندگی را به سخره گرفتو آن را بی قدر کردکه مردنی چنان!غبطه بزرگ زندگانی شد!* *تو را باید تنها در خدا دیدهرکس، هرگاه، دست خویشاز گریبان حقیقت بیرون آوردخون تو از سر انگشتانش تراواست* *چندان تناوری و بلندکه به هنگام تماشاکلاه از سر کودک عقل می افتد* *ای خدای گون!مرگ در پنجه ی توبیچاره تر از پروانه یی ستکه کودکان در دست گیرندو یزید، بهانه ای.دستمال پلیدیکه ستم در آن تف شده ستو در زباله ی تاریخ؛فکنده شده است.یزید کلمه نبوددروغ بودزالویی درشتکه اکسیژن هوا را می مکید.مخنثی که تمهت مردی بودبوزینه ای با گناهی درشت :" سرقت نام انسان"و سلام بر توکه مظلوم ترینینه از آن جهت که عطشانت شهید کردندبل از این رو که دشمنت این است * *یا ذبیح اللهتو اسماعیل برگزیده ی خداییو رویای به حق پیوسته ی ابراهیم * *مرگ تومبدا تاریخ عشقآغاز رنگ سرخمعیار زندگی است * *خط تو با خون تو آغاز می شود.از آن زمان که تو ایستادیدین راه افتادو چو امیدوار...

من در این فکرم، آب

   مثل ما جان دارد

می رود، می آید

   چونکه جریان دارد

شاید او می خواهد

   برسد تا دریا

یا ببارد از ابر

   روی دشت و صحرا

با نشستن یک جا

   دل او می گیرد

می شود یک مرداب

   آخرش می میرد

شاعر : مریم مهرآبادی

    منبع : کیهان بچه ها

امیدوار...